Terrorysta Ignacy Mościcki

Dnia 4 września 1892 w cerkwi Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny (dziś cerkiew greckokatolicka i monaster Zaśnięcia Najświętszej Bogurodzicy i św. Jozafata biskupa i męczennika) na ul. Miodowej w Warszawie stolicy rosyjskiego Kraju Nadwiślańskiego miał miejsce nieudany, samobójczy zamach bombowy na generał-gubernatora warszawskiego Osipa Romejko-Hurkę dokonany przez Michała Zielińskiego byłego studenta Wydziału Chemii Ryskiego Instytutu Politechnicznego i działacza Związku Młodzieży Polskiej, sympatyka 'Proletariatu'. Bombę zaprojektował i wytworzył litr nitrogliceryny do niej jego kolega z Wydziału Ignacy Mościcki (przyszły Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej). Zamachu mieli dokonać we dwóch, w końcu poszedł tylko Zieliński. Tuż przed explozją coś zasyczało, z bomby wypłynęła nitrogliceryna i zamachowiec zostaje obezwładniony. Schwytany połyka cyjanek. Mościcki ucieka do Londynu.
Gen. Hurkę znałem dotąd jako dowódcę wojsk rosyjskich z wojny rosyjsko-tureckiej z lat 1877-78, zwycięzcę spod Szypki i Plewny, błogosławionego przed Bułgarów za wybawienie z osmańskiej niewoli.
Odznaczył się jako zaciekły polakożerca. Zdymisjonowany w 1895 r.
Złodziej, złapany na kradzieży mebli i wyposażenia Zamku Królewskiego.
Tam uwielbiany, tu znienawidzony, ha ..
/na podstawie świeżo przeczytanej książki Rafała Górskiego pt. 'Polscy zamachowcy. Droga do wolności'/