Kroplówka

Pecet ma coś z nerkami, krom dopyszcznych leków trzeba go nawadniać.
Ponieważ jest postrachem ursuskiej Vet-Przychodni (tylko jeden doktór Tomek odważa się z nim zadawać a i tak zawsze musi se rany opatrywać) wyszło że musimy to robić sami. 250 ml płynu fizjologicznego podskórnie co drugi dzień.
Walczymy od kilku dni i do dzisiejszego ranka udało nam się wpuścić w kocinę niecałe 200 ml ŁĄCZNIE przy sześciu podejściach.

TO BYŁ HORROR - Pecet używa wszelkich dostępnych mu środków z najniecniejszymi włącznie by uniknąć kroplówki. Ucieka, hyczy, płacze, skiełczy jakbyśmy go ze skóry obdzierali żywcem, wije się jak wąż, rzuca nim jak epileptykiem przy egzorcyzmach no wprost SODOMIA-GOMORIA.
My cali mokrzy, spłakani jak bobry i bardzo się martwiący bo to jego chyba ostatnia szansa.

Wczoraj koło północy po trzykrotnych, nieskutecznych próbach poszliśmy spać. Kocur skłuty jak rzeszoto, my rozryczeni i z bólem serca. W nocy obojgu nam śniły się igły, rurki, butle i krew. O czym śnił Pecet możemy sie tylko domyślać.

Wstaliśmy rano z mocnym postanowieniem osiągnięcia celu.
Stół operacyjny w kuchni, pacjent w kuwecie, M. na nim, ja z igłą.
Skoncentrowani, zmotywowani do bólu i nastawieni na sukces.

UDAŁO SIĘ !!!!! Całe 250 ml na raz jak złoto :))))))))
Mamy cię! Teraz pójdzie jak po maśle. Hurrrrrrra!