Dzień świra.

Zaczęło się od tego, że rano padało i nie mogłem z Łasiczką rowerkami pojechać do Komorowa po odbiór puzzli. Potem przed wyjściem do pracy nie znalazłem oklarków, szukalim, szukalim oboje z M. i nic. No to wyleciałem do robo bez oklarków ślepy jak (za przeproszeniem) kret. Przez to szukanie i pośpiech przy wyjściu wyskoczyłem bez forsy i w samym T-shircie. Przed wejściem na peron w Ursusie wszystko rozkopane, jeżdżą wielkie kopary, trzeba nieść rower bez błeto, piachu po pachi etc. Kiosk zamknięty, 'WYSZŁAM NA POCZTE', zresztą i tak nie mam forsy a dziś czwartek i DF trza kupić tylko za co? Na stacji pompuję koła bo mam flaki w obu. W pociągu przedział rowerowy zaspawany na głucho, stoje w przejściu w towarzystwie trzech piwkujących palaczy. Mam jechać na 'Śródmieście' ale odruchowo wysiadam na 'Ochocie', pod 'złomownią' wpierdalam się na asfaltowy garb (brak oklarków!) który prawie wyrzuca mnie w kosmos. Na 'Świętokrzyskiej' nie działają windy (bo w nocy kurwa padało), przypinam Conchitę przy nurze grającym na harmonii 'Biełyje rozy' i zbiegam po schodach do ZTM. Tam horror opisany w poprzedniej notce. Uciekam czem prędzej i lece do Dudka na rondo ONZ odebrać książke i film dla M., ma czekać w gotowości. Oczywiście nawet nie odbiera komórki, zabiję kiedyś francę za nierzetelność. Fabryczny parking zamknięty z powodu że ponieważ gdyż albowiem rodzimi SWATowcy wywożą naszą forse. Zostawiam rowerek pod opieką ochroniarza i pędzę do Kerownika zawiadomić go że mój planowany na wrzesień urlop zapewne szlag trafi z powodów wiadomych ogólnie. Potem wzywa mnie dentystka gdzie po półgodzince leniwego oczekiwania w fotlu wracam z Nietzsche'm bo popsuła sie cała maszyneria borująco-ssąco-dmuchająca. W robocie nie tykam sie niczego na wszelki wypadek. Szybko uciekam z Fabryki zostawiając na głowie partnera walącą się w oczach robote i pędze do M. z małpką 'Stocka', w ciemności na Miedzianej rzucam się z Conchitą w bok bo wyobraźnia pozbawiona nocą wzroku wymyśliła łańcuch między słupkami. 'Stock' już  w domku mnie zwalił na pysk, amen.
Oklarki cały czas leżały cichutko na walizce w sypialni jakby sie kto pytał.