od bydląt do bogów

już kilkaset tysięcy lat idziemy tą drogą i nie uszliśmy daleko
ale uporczywie idziemy ...
i nawet najzagorzalszy cynik nie zarzuci że nie zrobiliśmy postępów
nauczyliśmy się żyć w milionowych stadach i prócz kultury materialnej mamy też religie, dekalogi, etykę ..
jak wszystko, często i to wykorzystujemy instrumentalnie - "Bij, kto w Boga wierzy!"
bo mnie o przemoc chodzi
bo pokonany dystans na tej drodze mierzymy nie tysiącami lat ale naszym stosunkiem do przemocy, przemocy wobec nas samych ale też i wobec szeroko pojętej przyrody
czy już nastał czas by zadawać sobie pytania: "czy muszę zabić?", "czy napewno w ten sposób?", "czy stać mnie na zmniejszenie strachu i bólu jeśli już muszę?", "czy powinienem o tym myśleć?", choćby o mysze chodziło, strumień, ptasie gniazdo czy gwiazdę w przyszłości?
bydlę jest w nas i jeszcze długo będzie, startowaliśmy krwiożerczmi drapieżcami, przemoc, bezwarunkową dominację mamy we krwi, dzięki nim istniejemy jako gatunek więc i nie dziwota ...
wąż w trawie? zapierdolić kamieniem!
"weż mnie, weź, weź mocno, nie zważaj że się opieram, weź jak mężczyzna, jak łowca, jak zdobywca, jak ..."
a gdzie gra wstępna?
albo rybka albo kalendarzyk ..
ponad poziomy pro publico bono
wrotki albo alfa-romeo, hombre!
naprzód, ku świetlanej Jutrzence!
per aspera ad astra boży bojownicy kurva wasza mać ...