bójka z WSW i sąd wojenny

PDPS - Państwowy Dom Pomocy Społecznej, na polach za miastem, stary piętrowy urokliwy dom otoczony ogrodem i sadem, grono wiekowych dziadków, wianuszek zdrowych panienek do ich obsługi, chronicznie zapijaczony cieć-ogrodnik pętający się po gumnie - odkryliśmy to miejsce podczas przepustkowych piwnych włóczeg.
Jako przewodniczący kompanijnego koła SZMP wystąpiłem do dowództwa z propozycją aby nasza kompania objęła patronatem PDPS ofiarując prace w ogrodzie i sadzie, pomoc opiekunkom, załatwienie transportu dostaw, drobne prace remontowe itd
Nieopatrznie wyrażono zgodę, chwaląc mnie nawet za społeczną aktywność - a nam przecież, jak wszyscy się domyślacie, chodziło li tylko o ww wianuszek, hej!
Raz w tygodniu siedmiu żołnierzy wypachnionych i podnieconych, zaopatrzonych w worek piwa ze śpiewem na ustach maszerowało za miasto.
A jakie kłótnie były, każdy chciał, grafik był wypełniony na wiele tygodni naprzód!
No nabalowaliśmy się w opór, często gęsto dziadki nie dostały kolacji a świetlica zamieniała sie w dyskoteke pomieszaną z meliną i domem schadzek, eeech ostro bywało ...
Jednego razu, tak już z wieczora, cieciu zaproponował ze skołuje kanę bimbru jak zapłacimy i podzielimy się z nim, spoko, wsiadł na rower i przytargał aluminiową bańkę na mleko pełną śmierdzącej "krzakówy" - bal był do rana, nawalilim sie wszyscy jak Lato z Radiem!
Po ucałowaniu panien na pożegnanie, wymaszerowalim o świcie żeby zdążyć przed pobudką przechodząc nad chrapiącym pod drzwiami cieciem.
Walimy bandą, szeroooki krok, rozchełstani, rozpaleni flirtem i gorzałą, drąc mordy w podnieceniu.
I prawie nam sie kurde udało.
Zaraz za rogatkami nadzialim sie na dwuosobowy patrol WSW, oni żądają dokumentów, my żeby spierdalali co uczynili skwapliwie jako ze mieliśmy czterokrotną przewagę w ludziach.
Tyle że dwie ulice dalej wjeżdża w nas star z plutonem WSW, "bandaże" (dzięki Andy!) bez słowa rzucają sie z pałami na nas.
Po krótkiej acz krwawej walce wrzucają nas, skutych i obitych, mordą na blaszaną podłogę stara.
Obudziłem sie w celi pułkowego aresztu, kac-gigant, liczymy się - jednemu tylko udało się zwiać :(
Decyzją d-cy pułku oddani zostaliśmy do dyspozycji Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, zarzut - czynna napaść na patrol WSW w warunkach stanu wojennego, do 4-ech lat kurwa!
Przesłuchiwano nas pojedyńczo, scenografia niczym z Rakowieckiej, porucznik z zawiniętymi rękawami, wielkie odrapane biurko, na nim pistolet, pała, kajdanki, jakies papiery, groźby wieloletniego wyroku, wizje przemocy grypsujących, gwałtów i upodlenia ...
A pytali tylko skąd mieliśmy bimber - no kuuuurwa ich mać!
Koniec końców bez sądowego wyroku oddano nas do ukarania w pułku, trzech z nas dostało po dwa miesiące karnej jednostki w Orzyszu ("JAK OPUŚCISZ MIASTO ORZYSZ TO NA ORZYSZ HUJ POŁOŻYSZ!" - takie oto śliczne hasło widniało wołami na murze przy wylocie z tego szacownego grodu), kilku po dwa tygodnie ancla w pułkowym areszcie, mnie zdegradowano, zabrano wzorkę, klasę specjalisty i pozbawiono wszystkich funkcji (najbardziej było żal przewodniczącego Sądu Koleżeńskiego - to była fucha!)
I to by było na tyle.