ksiązka

Onegdaj dostałem prezent od Ani - książkę jej znajomej.
Wydana w tonacji czarno-bialej, twarde okładki, tylna czarna, przednia jasno szara, pierwsze strony (z tytułem i z mottem) czarne z biała czcionka, szarfa - "nagroda czytelników Nike'99", wewnątrz zakładka z przepisem na tort z muchomorów, na kolorystycznie idealnie dobranej pocztówce (jaśniutko szara kula słońca, szare niebo, czarne kreski ptaków) szalenie ciepła i wzruszajaca dedykacja.
Dostałem ją ze 2 lata temu i czekała aż dojrzeję, czytam ja od dwóch dni i ja który połykam książki na raz, bez gryzienia i popijania ... jestem na 24 stronie !?!?!?
Jest przedziwna. Przedziwna i niesamowita.
Czytam pare linijek, no góra pół strony i ... zamieram. Zamieram bez myśli, zatopiony w czystym wrażeniu, zahipnotyzowany, bezgłośnie płacząc, książka opada, palec zaznacza stronę, ludzie w metrze patrzą jak na wariata ...
Kurwa, tego jeszcze nie grali - czy to ja jestem taki pojebany, czy ta książka, czy może oboje???