zaufanie

Ktoś mi powiedział; - "Zaufanie? - zapomnij, zaufanie można mieć tylko do samego siebie, może to cyniczne ale taka jest moja filozofia, tego nauczyło mnie życie" - gówno prawda, nie da się żyć nie ufając, bo życie w strachu, w okopach, w hełmie i z bronią w ręku jest po prostu DO DUPY. A po drugie, mocno podejrzewam, że nie można ufać sobie jeśli nie ufa się innym.
Ja tam wierzę każdemu kto mnie nie skrzywdził i każdy ma u mnie kredyt zaufania, choć przecież życie ciągle mnie uczy, że większość ludzi to niegodne mego zaufania, pokrętne, samolubne dupki, ale każdemu trzeba dać jego szansę, jest mnóstwo wartościowych ludzi i nie można ich zgubić w maniackiej obronie przed podłym światem. Takie postępowanie niesie ryzyko, że inni nas zranią, wykorzystają nasze zaufanie i bezbronność otwartości ale tylko tak mamy nadzieję na piękno miłości czy prawdziwej przyjaźni bez czego nie warto żyć.
Zawsze wszystkim powtarzam - bądź otwarty i ufny ale stale pamiętaj że możesz za to oberwać po uszach więc nie spodziewaj się po ludziach za dużo i nie bądź rozczarowany, szukaj dalej i nie stań się zgorzkniały.
A najlepiej to wyciągnąć "Desideratę" (link) i przeczytać ją jeszcze raz, po co ja się produkuję jak wszystko już zostało porządnie napisane.