NORMALNY CZŁOWIEK
Normalny człowiek jak patrzy się w rozgwieżdżone niebo to czuje się jakby był w centrum okrągłej płaskiej jak moneta Ziemi, przykrytej czarną czaszą, na której poprzypinane są gwiazdy.
I ten normalny człowiek, patrząc w te gwiazdy parę godzin, zauważa że ta cholerna czasza się obraca, rejestruje wschody i zachody gwiazd, może nawet znaleźć nieruchome punkty nieba.
Normalny człowiek o inklinacjach naukowych nazwie je biegunami nieba i poradzi innym normalnym ludziom o inklinacjach podróżniczych by wykorzystywali je w wyznaczaniu kierunków. I to wszystko czego może doświadczyć patrzący w niebo trzeźwy, nie zakochany, normalny człowiek.
A jakże ciężko doznać normalnemu człowiekowi tego co było udziałem Quatzelcoatla, hinduskiego Mitry, Małego Księcia czy Gagarina.
Wznieść się ponad Ziemię, dostrzec jej krzywiznę, ustawić w mózgu jako kulę, a we wschodach i zachodach gwiazd dostrzec wirowanie Ziemi - wszystko to układa się w mózgu samo bez peyotlu, ognistych rydwanów i ruskiej techniki.
Inna percepcja.
Czy przydarzyło Ci się kiedyś obudzić się, nie otwierać oczu i być święcie przekonanym, że leżysz np. w drugą stronę, głowa tam gdzie nogi, czuć przed sobą krawędź łóżka i cały rozkład pokoju, otworzyć oczy i zobaczyć ścianę tuż przed twarzą i nagle cały świat musisz w oka mgnieniu obrócić na swoje miejsce.
I wiesz w sposób oczywisty, że zmysły są omylne i wszystko zależy od Ciebie.
To boskie.
I ten normalny człowiek, patrząc w te gwiazdy parę godzin, zauważa że ta cholerna czasza się obraca, rejestruje wschody i zachody gwiazd, może nawet znaleźć nieruchome punkty nieba.
Normalny człowiek o inklinacjach naukowych nazwie je biegunami nieba i poradzi innym normalnym ludziom o inklinacjach podróżniczych by wykorzystywali je w wyznaczaniu kierunków. I to wszystko czego może doświadczyć patrzący w niebo trzeźwy, nie zakochany, normalny człowiek.
A jakże ciężko doznać normalnemu człowiekowi tego co było udziałem Quatzelcoatla, hinduskiego Mitry, Małego Księcia czy Gagarina.
Wznieść się ponad Ziemię, dostrzec jej krzywiznę, ustawić w mózgu jako kulę, a we wschodach i zachodach gwiazd dostrzec wirowanie Ziemi - wszystko to układa się w mózgu samo bez peyotlu, ognistych rydwanów i ruskiej techniki.
Inna percepcja.
Czy przydarzyło Ci się kiedyś obudzić się, nie otwierać oczu i być święcie przekonanym, że leżysz np. w drugą stronę, głowa tam gdzie nogi, czuć przed sobą krawędź łóżka i cały rozkład pokoju, otworzyć oczy i zobaczyć ścianę tuż przed twarzą i nagle cały świat musisz w oka mgnieniu obrócić na swoje miejsce.
I wiesz w sposób oczywisty, że zmysły są omylne i wszystko zależy od Ciebie.
To boskie.
takie widzenie świata "do góry nogami" - nazwijmy w skrócie - nie jest chyba nikomu obce, szczególnie po przebudzeniu; podkreślam "przebudzeniu"; i pomidor tego doświadczył, ale... jest ono przeciwieństwem poczucia, że wszystko zależy od pomidora; choć owszem zmysły mylą; i chwała za to; chwała;
OdpowiedzUsuńJak to czytałem, przypomniał mi się Pascal (muszę odświeżyć sobie jego Myśli, kiedyś byłem nimi zafascynowany), jest u niego takie zastanawiające zdanie, że przeraża go nieskończoność przestrzeni kosmosu i jej samotność...
OdpowiedzUsuń