Oycowizna

trasa: Ursus, Opacz, Raszyn, stawy falenckie*, Falenty, Janczewice**, Lesznowola-Pole, Las Sękociński, Cmentarz Południowy, Stefanowo***, Jabłonowo, Wólka Kosowska****, Szamoty*****, Walendów, Paszków, Suchy Las, Pęcice, Reguły, Ursus = 47km

skład: mjr, Andy i trzy nimfy-blachary z powyższej fotki.

* pomnik bitwy 1809 r., tu odpadł Andy z powodu awarii bicykla
** na tropie bażanta jak byk
*** rancho księcia na białym koniu
**** Sajgon k. Nadarzyna
***** dziadkowizna, ruina wiatraka

1. falencki Bóg Ojciec z Futbolówką
2. gościniec 'Oycowizna' w Lesznowoli-Polu, !!! OMIJAĆ SZEROKIM ŁUKIEM !!!
3. prywatna ścianka wspinaczkowa
4. byk


1. popatrzcie co tam przede mną na miedzy!!!!
4. rancho Stefanowo


1. książę Cham w gajerku, kapelutku i gumofilcach na białym koniu z bajki
3. ruina wiatraka
4. upadek

3. kapliczka w Regułach z figurką Matki Boskiej od Dup Bolących

Uzupełnienie by M.:
Karczma Ojcowizna - "Straszne się tu chamstwo zjeżdża z całego świata". A konkretnie "pan ochraniarz". Przypinaliśmy rowerki, Major jak zwykle szybko się uwinął i ruszył w stronę napisu "Wejście", po czym za chwilę przepadł w czeluściach. Gdy ruszyłam za nim, drogę zagrodził mi pan w gajerku. Powiedziałam dziendobry, pan odpowiedział i zapytał "i co?". Powiedziałam, że chcę wejść. On powiedział, że naokoło. Ja, że wszedł tu przed chwilą taki pan. On - że ja muszę naokoło. Ja, że wcale nie muszę. Za chwilę Major pojawił się w ogródku, przez płot ustaliliśmy, że jeść tam nie będziemy.
Książę na białym koniu. Dwóch pijanych budrysów podsadzało równie pijanego tatusia na naprawdę pięknego rumaka (shire jakiś, cycuś, zimnokrwiste bydlę ze 190 w kłębie, biały, z bujną grzywą, jak z rosyjskiej baśni). Gdy wszyscy z zapartym tchem śledziliśmy rozwój sytuacji (widzieliśmy dwie nieudane próby, gdzie pan wisiał rozkraczony pod brzuchem trzymając się grzywy) i w końcu udało się panu dosiąść rumaka, zauważył nas, podjechał do ogrodzenia i rzucił w naszym kierunku stekiem plugawych bluzgów "wyp... kur... chamy, to wszystko moje - i krowy i lamy". No. Prawdziwy książę na białym koniu :)))
Sajgon pod Nadarzynem. Przejechaliśmy parę kilometrów, nie widząc ani jednego białego człowieka ;-) Za to skośnookich całe mnóstwo. Wszędzie napisy po polsku i po wietnamsku, po ichniemu Wólka Kosowska to Wo Kosowska. Poszliśmy nawet na jedzonko, z nadzieją na jakieś dalekowschodnie smaki, a tu nic - forma z grubsza się zgadzała, natomiast co do treści: sajgonki smakowały jak mielone, sos do tofu jak sos do pulpetów z baru mlecznego. Chyba zapomnieliśmy poprosić, żeby zrobili po swojemu, bo bardzo ładnie nauczyli się gotować po polsku.
Wogle to była przepiękna pogoda i bardzo nam się podobało :)