7 dni po... /by M./

Mam lekkie poczucie, że może nie powinnam tu pisać, bo to nie mój blog.

M. lubił, jak zostawiam jakiekolwiek na blogu ślady, nawet najgłupsze, więc może mi wybaczycie...

Wczoraj, jak zamierzaliśmy z Majorem, poszłam z przyjaciółmi (m.in. z Łasicą i R., którzy tydzień temu bawili się jeszcze z Maniutkami - aż do czasu...) do kina w Ursusie na Obławę.

Film nie zrobił na mnie żadnego wrażenia, może dlatego, że chyba niewiele jest teraz w stanie na mnie zrobić wrażenie. Pamiętam tylko, że po jakichś 20 minutach chciałam wyjść (Major na pewno by tak zrobił, on się nie certolił - jak go nie interesowało, to wychodził). Podsumowanie Kamyka było najlepsze: "nie wiem, jaki to był film, wojenny chyba nie, może kulinarny...".

Po kinie przyszliśmy do mnie, gdzie zupełnie niechcący odbyło się coś w rodzaju stypy. Gdy towarzystwo zaczęło sposobić się do papierosów, rzuciłam hasło, że nie będziemy jarać rotacyjnie na "balkonie", tylko zrobimy tak, żeby Major uśmiechnął się do nas z góry.

Wzięliśmy po butli browara, częściowo zasikany przez Peceta kocyk, coby nam dupki do ławki nie przymarzły, i poszliśmy - na dół, na ławeczkę, gdzie ostatnimi czasy często po pracy rąbaliśmy sobie po browarku przed snem.

Nie skończyło się na jednym papierosie - siedzieliśmy tam na dole na pewno ponad pół godziny. Zerkając w bezchmurne niebo nad nami, dziękowaliśmy losowi, że dane nam było spotkać takiego Człowieka. Po powrocie do woli wyszlochałam się w ramionach Gosi Kotek pod Wały Jagiellońskie, Led Zeppelin, Pink Floydów, ELP, Kubusia M. i moją Evę Cassidy, Grzesia Ciechowskiego, Buikę, Yasmin Levy i Mozarta...

R., który znał Majora tylko 4 godziny (za to te ostatnie), ponoć ta znajomość odmieniła. Mariusz wszystkich z nas w oczywisty sposób odmienił, choć niczego nie narzucał.

Jeśli ulepszanie ludzi jest sensem życia - to Jego życie miało tego sensu wyjątkową obfitość...

Dziś z Andym obejrzeliśmy te wystawy, które Major chciał zobaczyć w zeszłą niedzielę. Na Ptolemeuszowych mapach z trudem powstrzymywałam łzy, ale nie chciałam Andy'emu robić obciachu, że jakąś wariatkę przyprowadził. Odnalazłam Gerazę, Filadelfię, Jerusalem, Barcino... Majorowi na bank by się spodobało. Potem zerknęliśmy na pokolorowane zdjęcia ruin powojennej Warszawy w dsh - robią niesamowite wrażenie, choć w tym przypadku mróz wygrał z ciekawością i zachwytem. Szybciorem udaliśmy się na falafel i herbatę z kardamonem przy Uniwerku.

1. Turcja

2. Iberia

3. Biblioteka Krasińskich

4. ulica Piwna

Wieczorne szydełkowanie z mamą i z Juzią zaowocowało pięknym kolorowym ubrankiem na matero.

Ciężko zapanować nad smutkiem..........................