Zatajone katastrofy PRL-u

Wpadła mi w ręce książeczka, z Newsweeka bodajże, pod ww. tytułem.
Chcę odnieść się do jednego z jej rodziałów pt. Tajemnicza explozja w tzw. kontekście osobistym.
Otóż jakoś tuż przed wojną (polsko-jaruzelską) dostaliśmy rozkaz
przemieścić się naszymi budami czyli dwoma 15-tonowymi Starami zwanymi
Bombowcami (jeden z tzw. AŁD - aparatownią łączności dalekosiężnej, drugi z radiolinią) gdzieś pod Bromberg.
Start o świcie z Marienwerderu na południe w kierunku Schwetzu.
Na moście w Graudenzu na stalowej konstrukcji przęsła wisiał olbrzymi bukiet podwiędłych kwiatów i tektura na drucie z napisem flamastrem:

TU 27 WRZEŚNIA 1981 ZGINĄŁ BRONEK MALINOWSKI

Poczułem się głupio jakby śmierć usiadła mi na ramieniu.
Wtedy już prowadziłem naszego Bombowca bo jego nominalny kierowca st. szer. Wookie zaraz po wyjeździe z koszar przysnął za kierownicą i najechał na wóz konny zabijając na miejscu jego 'silnik' a oszczedząjąc woźnicę. Zwaliliśmy się z całym nabojem do rowu. Ja wtedy drzemałem na koju na plecach szoferki. Urwana łącznica telefoniczna ŁP-10 (tak na oko ze 20 kilo złomu) wybiła dziurę w blaszanej budzie ze 75 cm od mojej głowy. Wyciągnęła nas na drogę plutonowa radiolinia. Jako, że kiedyś w cywilu jeździłem trochę Żukiem i Tarpanem uznany zostałem za najbardziej predystynowanego do powożenia Bombowcem. St. szer. Wookie'go złożyliśmy na pace przy akompaniamencie wargowego marsza pogrzebowego.
W Schwetzu śmierdziało celulozą jeszcze gorzej niż w Marienwerderze.
Dotarliśmy do celu koło południa. Ogrodzony duży teren poza miastem, jakby w rzadkim lasku. Przy bramie tabliczka o treści: POL-MOT ZAKŁAD PRODUKCJi APARATÓW ZAPŁONOWYCH.  Nawet wiele komuchy nie kłamały bo zakład produkował trotyl, dynamit, spłonki, lonty i amunicję czyli przy pewnej dozie wyobraźni lingwistycznej można powiedzieć że aparaty zapłonowe właśnie .... :)
Mieliśmy tam spędzić kilka dni chroniąc fabrykę przed napadem bojówek 'Solidarności' w celu rabunku materiałów wybuchowych a przy ich wykorzystaniu siania destabilizacji i terroru na zlecenie reaganowskich Sojedinionnych Sztatów kuuwa ich mać Amieriki rzecz jasna.
Budynki zakładowe rozrzucone były po terenie, każdy zagłębiony na kilka metrów w glebę i otoczony wałem.
Zamiast szkolenia BHP zaprowadzono nas w rejon jednego z tych miejsc z rozpieprzonym zarośniętym wałem i pustym placem w środku.
Tak będziecie wyglądać jak będziecie palić na posterunkach, hehehe - usłyszeliśmy z ust jakiegoś dowcipnego konia.
Teraz dopiero, w 2011 (po 30-tu latach od mojej tam bytności, w 1981) dowiedziałem się z ww. książeczki co naprawdę stało się w 1952 w podbydgoskim Łęgnowie (przed wtedy niespełna 30-tu laty)

PS
Polecam też wielce pouczającą sprawę kapitana Buczkowskiego (ojca Zbyszka zresztą . . . .)