Dzień 4. - Izrael od morza do morza - część III (i ostatnia) pt. RACHELA

Jerozolima - Jerycho - Masada - Ein Bokek (Morze Martwe) - Be'er Szewa - Pustynia Negev - Ejlat (Morze Czerwone)

Oaza na Pustyni Negev - Jowisz, Księżyc i palma

Do Be'er Shewy dojechaliśmy o zmroku. Spore miasto i gwarny dworzec autobusowy. Zostałem na straży plecaków gdy reszta ekskursji poszła na zwiady. Natychmiat zakupiłem piekarniczo-cukierniczych smakołyków z wszechobecnych straganów - mniam-mniam. Obserwowałem tłum w którym co drugi człowiek (niekoniecznie w mundurze) nosił długą broń - Galile i M16.

Gdy podjechał PKS do Ejlatu okazało się, że pierwszeństwo mają posiadacze biletów (których oczywiście nie mieliśmy) a Pan Kerowca oświadczył że może zabrać tylko dziesięciu pasażerów ponad ilość miejsc siedzących, po chwili nerwów okazało się że możemy wsiadać ufff! 61 szekli od głowy zmieniło właściciela. Znalazły się nawet miejsca siedzące ale radość była krótka - na najbliższym przystanku wsiadło parę osób i machając biletami wygnali nas precz z siedzeń. Połowa pasażerów to byli młodzi ludzie w mundurach z których kolejna połowa z bronią. Wylądowaliśmy na podłodze i schodkach śmierdzących moczem. Obok mnie rozłożyła się na podłodze młoda żołnierka z wielką poduszką w motylki i ... natychmiast zasnęła. M. siedziała tuż pod karabinową lufą kolejnego stojącego sołdata. Jakiś młody i przystojny gentelman w mundurze ustąpił miejsca Nel, prowadzili in english długą rozmowę, której jednym uchem się przysłuchiwałem, póki oczki nie zaczęły się kleić. Jazdę przerwał raz postój na siusiu i zakupy (fotka powyżej), drugi raz 'kanar' z pistoletem sprawdzający bilety.

Na dworcu w Ejlacie zwinął nas natychmiast naganiacz hotelowy, menelowaty cwaniaczek z brudnymi włosami. Byłem przeciwny ale zostałem przegłosowany z uwagi na późną porę jak sądzę. Pani o aparycji burdelmamy lupanaru piatowo sorta wręczyła mi wizytówkę naszego celu - RACHEL's ROOMS, nie powiem wyglądało nieźle: shower, TV, lodówki, klima. Zarzuciliśmy plecaki na garby i powlekliśmy się na ul. Aniołów. Okolica robiła się coraz bardziej podejrzana, knajackie towarzystwo po drodze, nasz cicerone gadał podniecony przez komórke, zaczęło się robić nerwowo. Wtem naganiacz spotyka innego nura, coś mu tłumaczy i wysyła przodem. Po kwadransie docieramy na miejsce ...
Nagle mrok rozdziera gwałtowny rozbłysk światła podkreślony po ułamku sekundy przeraźliwym grzmotem explozji. Potężna siła rzuca nas na ziemię. Na głowy sypie się grad cegieł, desek, palmowych liści, grud ziemi i kamieni. Podnosimy się otumanieni i poobijani. Wszyscy o dziwo cali tylko podrapani, piekielnie brudni i ogłuszeni. Nad dworcem autobusowym wisi grzyb wybuchu, pomału rozpływa się i opada. Z oddali słychać syreny zbliżających się wozów straży pożarnej, policji i karetek pogotowia. Naganiacz podnosi się z chodnika, otrzepuje portki, pogwizduje arię Toski. 'Co jest, do kurwy nędzy?' - pytamy ogłupiali. Gość odpowiada z kretyńskim uśmieszkiem po polsku - 'Znów z Egiptu Hamas rakietę wystrzelił, stary ruski Grad, złom nic nie wart, do jutra śladu nie będzie, normalna sprawa jak codzień' .. i schyla się po peta upuszczonego po wybuchu. A tu nagle znowu jak nie pierdolnie!! Tuż obok. Fala uderzeniowa wyrzuca Nel w powietrze, leci jak szmaciana lalka i z obrzydliwym cmoknięciem rozchlapuje się w krwawą plamę na murze sąsiedniej synagogi tuż nad bannerem reklamowym. 
Szkoda dziewczyny ...
Krew i resztki mózgu spływają na kolorowy napis: ANDY.BLOG.PL - NIEZAPOMNIANA LEKTURA!
:P

1. z tarasu było wejscie do pokoi: po lewej Stasia i Nel, po prawej nasz
2. nasz pokój w stylu Wild West
3. zwroćcie uwagę na odciąg od słupa elektryki na środku tarasu
4. przedsionek naszego pokoju

/od M. prawdziwe zakończenie/

Jak się domyślacie, od "po kwadransie docieramy na miejsce" historia potoczyła się inaczej, chociaż dziwi łatwość, z jaką Major złożył krwawą ofiarę z mojej przyjaciółki na ołtarzu literatury sensacyjnej najwyższych lotów ;)
A więc: docieramy na miejsce, a tam prawdziwy dom burdelmamy, czyli burdel. Naganiacz przez mocno zagracone podwóreczko prowadzi nas do małego pokoiku z dwoma łóżkami - jednym pojedynczym, drugim podwójnym. Mówimy, że chyba żartuje, że to pokój dla 4 osób za te pieniądze. On na to, że jeśli chcemy, zaraz da nam drugi pokój, bo właśnie jest przygotowywany. Okazuje się, że przygotowywanie pokoju polega na tym, że ten podejrzany typek, którego spotkaliśmy po drodze, właśnie "wałkuje" ściany na łosoś. My na to, że to jest jakiś żart i szykujemy się do odwrotu. Koleś w płacz - że on nam spuści z ceny i żebyśmy poczekali tylko pięć minut, bo zaraz będzie gotowe. Że on z turystami pracuje od kilkunastu lat, że zależy mu na dobrej opinii. Składa do nas ręce jak do modlitwy i błaga prawie na kolanach, żebyśmy poczekali. Nalega, żebyśmy się odświeżyli, wzięli prysznic i w ogóle nadskakuje mocno, zajmując nas na siłę konwersacją. W sumie zaczyna nas bawić ta sytuacja, pytamy, co robili przez cały dzień, skoro w pięć minut są w stanie odmalować pokój, a o tej godzinie nie jest gotowy. Poza tym nie chce się nam targać plecaków i wracać na dworzec. Dajemy mu szansę.
Po chwili okazuje się, że rzeczywiście - pokój obok jest gotowy, pierdolnik na zewnątrz zamienił się w całkiem miły zakątek wypoczynkowy - połączenie kuchenki z salonikiem ze stołem, grillem, sofą, fotelami i krzesłami. Pan inkasuje utargowaną kwotę po 60 NIS-ów od łba, zostawia nam wszelkie klucze od całego przybytku i życzy miłej nocy.
Z tej radości odpalamy klimę na full i idziemy do pobliskiego sklepiku po śniadanko na następny dzień i browarek na dobry sen. Przy okazji udaje mi się kupić wreszcie talię kart i porozmawiać z przemiłym chłopcem-sprzedawcą o tym, jak następnego dnia dojechać do granicy i o tym, co znaczy po polsku "cze". Wreszcie, po pełnym wrażeń dniu, możemy udać się na zasłużony spoczynek.

PS
Pani Rachela siedziała podczas negocjacji w fotlu na tarasie i jarała gryząc pestki, gdy tylko naganiacz wszedł w posiadanie gotóweczki oddał jej banknoty, cztery dychy doli wsadził w kieszeń i poszli z łososiowym malarzem w miasto na ciężko zapracowaną alpagę czy co tam żydki popijajajają ..
A Staś spał na sofie na dworze.