Sny odkrywcze

Znów mi się przyśniło rozwiązanie pewnego problemu.
Coś astronomicznego czego nie mogłem pojąć całe życie, to dlatego, jako młodzian, chciałem zajebać Kopernikowi astrolabium.
Powodem niezrozumienia było nieprecyzyjne ujęcie problemu w podręcznikach, moja inercja umysłowa i bezgraniczna wiara w uznane autorytety co nie pozwoliło mi tyle lat zejść z fałszywej ścieżki - ostatnio w końcu nie dawało mi to na tyle spokoju że ciągle o tym samodzielnie myślałem odrzuciwszy szukanie rozwiązania w książkach czy necie.
I normalnie to zobaczyłem we śnie.
Puk, puk, puk w mózg - jak Dobromirowi.
Nie było to tak jak w prawdziwym śnie fabularnym, raczej jak w jakiejś półmalignie, gdzie mieszają się sny z ciągiem myśli tuż sprzed zaśnięcia.
Ale to trzeba spać niespokojnie, przebudzać się lekuchno wielokrotnie w trakcie nocy by wreszcie trafić z myślami na jakąś tam mózgową fazę snu.
To było zajebiście przyjemne.
No i dumny jestem z siebie, w końcu prawie samodzielnie doszedłem do tego co Ptolemeusz pierwszy opisał a fachowcom znane było pewno jeszcze pare wieków wcześniej! :-)